Maandag 25 december - Fraser Island

Niet te geloven, de regen is gestopt en alle tenten en de tarp hebben het goed doorstaan. ook niet te geloven, onze kerstboom doet het zelfs nog. Nou, die lampjes zijn echt niet waterdicht, apart. We pakken wat spullen om naar Lake McKenzie te gaan voor een kerstplons en ontbijt. Wuif heeft, voor de heren, 3 kerstzwemboxers besteld, helemaal in stijl. Ikzelf neem mijn rode clownsneus mee en 2 cubaanse sigaren, want het wereldkampioenschap kegelen zou moeten plaatshebben op/in Lake McKenzie. Op hun wereldreis, 20 jaar geleden, heeft Wuif dat ook daar gedaan.

Wat is dan de clownsneus? Wij vieren ook elke 2 jaar secret santa. Dan trekken we een lootje en kopen cadeaus. Je bent dan iemand's secret santa en als santa ben je extra lief voor degene die je hebt getrokken. Er hoort ook een opdracht bij, namelijk als secret santa stiekem een selfie met jouw buddy. En je kan dan natuurlijk, net als bij Wie is de Mol, gaan mollen, door voor anderen extra lief te zijn, of opvallend selfies te maken. Want, op enig moment gaan we onthullen en dan moet iedereen z'n theorie delen wie wie heeft. En ja, ook hier ontstaan soms bondjes...

Anyway, de rode neus is van 4 jaar geleden, toen was Wuif mijn secret santa en gingen wij, in Akureyri, waar 2 meter sneeuw lag en de hottub net vrijgemaakt was van de sneeuw, even in de tuin een sigaartje doen, en toen kwam hij met de rode neus. Uiteindelijk de geniale truc om zo, samen, een selfie te maken.... dus ik wilde dat terugdoen, want dit keer ben ik zijn secret santa. Maar ik was ervan overtuigd dat het door het wereldkampioenschap, niet op zou vallen....

Dan het wereldkampioenschap zelf, de bedoeling is dus om een sigaar zodanig op te roken, dat de askegel eraan blijft en dan dus, wie heeft de langste...

Terug naar Lake McKenzie, wat een prachtige plek. Onderweg ernaartoe vee lplassen op het spoor, dus dat is lekker erdoorheen raggen! Lake McKenzie, weliswaar veel meer toeristen dan 20 jaar geleden, maar een mooi strand, blauwgroen water, en, dit is zoet water! Dus we hebben een heerlijke plons genomen op 1e kerstdag en enorm veel waterpret gehad. Na de plons gingen we, Dingo safe, binnen de omheining ontbijten. Teruglopend naar deze plek, zag ik op de trap naar boven iets, geen idee wat, maar een kleine meter verderop zag Sjoerd de kop, een slang dus. Binnen de omheining kregen we gezelschap van een tree goanna (Lace monitor). Sjoerd was weer de eerste om 'm te spotten. En ja, na het ontbijt, tijd voor een plonsje. Mirjam gaat om het meer wandelen en ziet gezellig nog een megaweb, met dito spin. Puur natuur, maar dus wel uitkijken waar je loopt...

We rijden naar Eurong, dat is aan de oostzijde van Fraser. IJs halen voor de koelboxen, biertjes en tonic voor de GT en voor onszelf ook een ijsje en dan is het tijd om de eerste keer over het strand te rijden. Zoals gezegd, hard werken met de auto's, maar enorm leuk. Doro de regen is het zand niet al te mul, het is eb, dus breed strand, maar ook veel regen die uit het oerwoud de zee in loopt. Dat zorgt voor wegspoelen van zand, waardoor je ineens met de auto naar beneden kan klappen. Helemaal ontspannen rijden is het niet, goed opletten en op tijd kunnen remmen, maar wat fantastisch zo over het strand. Oh ja, ook uitkijken voor vliegtuigjes die kunnen landen....

De vele steekbeesten die er zijn op Fraser, op de campground hebben we ons inmiddels bekwaamd in het vakkundig pletten van deze units, denk aan steekvliegen formaatje grote wesp, zijn er helaas ook op het strand, zeer irritant en ze steken behoorlijk, maar hebben in ons gezelschap duidelijk voorkeur voor bepaalde personen. Lucky me..

We gaan het strand af, terug het oerwoud in, naar boven naar Lake Wabby. We lopen aalleen naar het uitkijkpunt, want gelet op de tijd die we nodig hebben om terug te rijden en opkomende vloed, is de wandeling naar Wabby zelf te lang.

Zoals ik al eerder schreef, het stuur van de auto was nogal 'losjes' en vooral vandaag merk ik dat ik het stuur eigenlijk default een kwartslag gedraaid houd, om rechtdoor te rijden en ook bij, met name naar rechts sturen, maakt het een prachtig geluid. Terug het strand af, bij Eurong, krijg ik de auto bijna de rotonde niet door, het geluid is inmiddels oorverdovend en vlak voordat we de jungle inrijden, lukt sturen niet meer. Er lekt iets uit de voorwielophanging. Met alle moeite, met dank aan de sportschool, terug naar Eurong en powersteering fluid halen. Winkel is gelukkig nog net open. Geen idee hoeveel erin gaat en hoe groot het lek is, alledrie de flessen maar gekocht, voor teveel geld. Zegt de vrolijke dame achter de kassa: do you need all.... Dus ik zeg: tja, I need to get this car home... Vorige keer was ze ook al zo vrolijk. Dan onder de motokap op zoek naar waar we die zooi in kunnen mikken. Aangezien de wagen al een behoorlijke oldtimer was, kan je je misschien voorstellen hoe het er onder de motorkap uitzag. De sterk overheersende kleur was zwart. De motor was natuurlijk kokend heet, maar met wat boenwerk, hee, best handig kamperen, want dan heb je pleerollen bij je, vinden we de dop voor de vloeistof. Er gaat nog geen half flesje in, hm, hebben we in ieder geval genoeg. Maar is dit dan wel het feitelijke probleem? En ja hoor, wegrijden lukt, begint ook meteen weer te lekken. Dus snel met deze rijdende milieuramp op dit Unesco werelderfgoed als een malle zo snel mogelijk kamp zien te bereiken. Mijn eigen monteur Sjoerd zit naast me voorin en knikt goedkeurend, terwijl, naarmate we weer langer onderweg zijn, het gegier van de stuurbekrachtiging snel toeneemt, die zal wel vlo leeglopen. En het sturen wordt snel zwaarder, dus meteen een workout. We rijden, zonder al te veel problemen, terug naar kamp. De Aussietrax baas is gebeld en morgen wachten op de nieuwe wagen.

Zo, nu dus HEEEL erg tijd voor een kerstborrel en ditmaal wel een hap koken. Kaartspelletje erbij, kerstboom en - lampjes aan, helemaal leuk. Nog steeds kunnen we goed zien, hoe fijn het is dat we een hogere plek hebben gekozen, want onze eerste plek heeft veel wateroverlast en de mensen die daar stonden hebben in de regen geulen moeten graven om van het water af te komen. We houden het vanavond zelfs vol tot na 22 uur voordat we ons mandje weer in gaan. Nog even snel douchen en, hoe gezellig, op het randje van de douche zit een vet dikke spin naar ons te loeren. Na een tijdje loopt hij langzaam naar de douche van de buren...Terug op onze campsite zien we, dat ons kamp wordt gecontroleerd door een paartje Spitsneusbuideldassen. Grappige beestjes en (misschien ogenschijnlijk) vriendelijk en onschuldig.

Gute Nacht.