Preikestolen, slot.

Wisselend een oog dicht gedaan, we lagen droog, maar ook op een bult en het was een behoorlijk frisse nacht, maar vol goede moed om 6 uur op, om de zon zien op te komen vanaf de Preikestolen.

Grappig, de zon komt op precies boven de Jan Versteegh camping waar we stonden.

De bewolking breekt precies genoeg om de grote rode ploert op te zien komen, samen met een handjevol andere wandelaars. En als in de diepte 'onze' 8.10 uur Ferry voorbij tuft en langzaam vele strepen in het spiegelgladde water trekt, is het helemaal prachtig.

Terug naar ons bivakje, half uurtje lopen, kuiten en knieën hebben er na de afgelopen dagen niet veel zin meer in.

Water tappen uit de berg en zuiveren. Brandertje aan, voor koffie, thee en een zakje commando rijstepap. Ook die is eigenlijk wel lekker, of zou alles nu wel smaken?

Dan is het tijd om alles de rugzakken in te krijgen. De tent is zeker niet droog, dus dat wordt proppen. Op het pad wordt het alweer iets drukker met de eerste mensen die naar boven komen. Hopelijk kunnen wij nog voor de echte grote drukte weer beneden zijn. Daarbij moet gezegd dat de geur van onze shirtjes een perfecte weergave is van de fysieke inspanningen op de Preikestolen.

Ook nu blijkt voor ons afdalen lastiger dan klimmen, maar na ruim 2 uur beneden, met bepakking en al.

Blijft toch apart wat mensen wel niet bedenken als ze ervoor kiezen deze wandeling te doen. Ze lopen zonder rugzak, in spijkerbroek, flesje water in de hand, op All-stars zelfs. Nu is het niet de meest lastige technische tocht, ook niet al te lang, maar het is geen rondje dorpsplein Dedemsvaart. Onbegrijpelijk. Kijken poppetje mama en dochter ons aan, mooi in de makeup, witte shirtjes en gele schoenen: how long is it?

Antwoord: you are at 1/3 so, 2/3 to go

Oh? How long is it?

Antwoord: how long are you walking right now? Ok, so now 2xc that time.

Oh?

Ze keken nog eens naar onze rugzakken, en ik vermoed dat het laatste beetje moed verdween. En de mensen die het gehoord hadden, liepen grinnikend door.

Lieve mensen, wandelingen als Kjerag, Flørli en Preikestolen vereisen echt een minimum aan conditie, zo niet gewoon een goede conditie. De wandelingen zijn, niet in de laatste plaats door het weer, maar ook door het terrein, eigenlijk gewoon best gevaarlijk....als je op je All-stars met een flesje water in de hand gaat lopen, zonder conditie. Anyway..

Terug beneden tijd voor koffie/thee met een lekkere koek en even genieten van al dat volk wat luid pratend op allstars aan de tocht begint. Fair enough, een belangrijk deel van de mensen is ook echt wel goed voorbereid, maar toch.

De koffie is ook een moment om de strategie te evalueren. Met een natte tent en natte spullen en ook kleding met de geur van succes, wellicht tijd voor een tussenstop.

Het is eindelijk mooi weer, dus paar uurtjes rijden in de richting van Odda en dan een camping met wasgelegenheid, ook lekker, even douchen!

Lindum gaat t worden. Helaas door vele regen kunnen we niet aan het water staan, maar plek zat. Lees, we zijn de enigen. Niettemin worden we door meneer pipo zeer gestrest gewezen op het feit dat we, op het immense en lege veld, wel precies tussen de rode paaltjes moesten staan. En die staan precies 1 wagen breedte uit elkaar...

Maar goed, was gedaan, tent droog, slaapzakken weer fris en tenslotte wij ook fris. Tijd voor een drankje, warempel, nog meer gasten! Uiteindelijk toch 4 campers, een vw caddy, Audi daktent en een wielrenner. Cas uit Wateringen. Die schuift aan voor een biertje en onze bbq, gooit daarna een blik koude bonen met halve tomaten uit blik naar binnen. ' ik ben te lui om het op te warmen ', en daarna een bak yoghurt met een banaan en appel en stroopwafel toe. Fietsen kost calorieën!

Het wordt koud en enorm vochtig, time to sleep, want morgen maar weer vroeg de weg op.